Beetje verdrietig...bye bye kiwi.....
Door: Ien, Sas en Tristan
Blijf op de hoogte en volg Ien, Sas en Tristan
07 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
Nou, hier zitten we dan in onze hotelkamer bij het vliegveld van Auckland van waar we morgen naar Jakarta vertrekken. Moeilijk om afscheid te nemen van een land waar elk superlatief tekort schiet om de schoonheid ervan te beschrijven. Daarnaast de hartelijkheid van de Nieuw-Zeelanders en de rust die ze uitstralen; echt een land om van te houden.
Na Wairoa een aantal dagen doorgebracht in Rotorua centraal op North Island gelegen en wereldberoemd vanwege de vulkanische activiteit in de bodem. Hier begon het NZ toerisme in het begin van de vorige eeuw. Dankzij een aanbieding op de bijzonder handige boekingssite Wotif kregen we hier bijna een hele woning voor onszelf met een binnenplaatsje met een groot spa bad half in de open lucht. Heeeerrrrrlijk!
Hoogtepunt was het bezoek aan een speciaal gebied waar een wandelroute gelopen kan worden met allerlei markante plaatsen daar door de vulkanische natuur neergelegd voor ons om van te genieten. Het begon met een enigszins potsierlijke voorstelling (een enorme toeristenhype) van een geiser die elke dag om 10.15 u. tot activiteit wordt aangespoord door toevoeging van kiwi-dreft. Tientallen toeristen zitten vanaf half 10 braaf klaar in blijde verwachting van een coole gebeurtenis. Dan komt er rond 10 over 10 een opperstalmeester (maar dan zonder hoge hoed maar met microfoon) en die houdt een inleidend praatje en hanteert de dreft fles. Wat er dan gebeurt is dan toch echt wel spectaculair. Metershoog schiet het water de lucht in na wat introducerend geborrel. Dit alles was ontdekt door wat gevangenen uit een naburig strafkamp die hun kleren in heet water wilden wassen en wat zeep aan het water toevoegden. Vervolgens schrokken zij zich een hoedje toen het water de lucht in spoot en spoten zij op hun beurt de naburige struiken in om hun hart wat rust te gunnen. Daar zit je dan als stoere moordenaar/verkrachter/treinovervaller in een bosje helmgras met knipperende angstoogjes.
Het terrein is verder ook behoorlijk spectaculair met poelen kokend en borrelend water en modder en schitterende kleurformaties in het water door allerlei stoffen in de bodem.
De Coromandel sloegen we over vanwege slechte weersvoorpellingen en we besloten naar de Bay of Islands in het hoge noorden te vertrekken.
Eerst een tussenstop in Auckland wat gewoon weer een hele grote drukke stad was (niet onaangenaam) en waar we in een ontzettend gezellige heerlijke pizzeria in een zijstraat van Queen Street (DE straat van Auckland) gegeten hebben.
En nu net dan weer terug in Auckland van een heerlijk 5 daags verblijf in Paihia in de Bay of Islands. Heerlijk weer, rust en een zeer aangenaam hotel. Wat wil een mens nog meer?
Vwb het weer hebben we echt geluk, want de rest van North Island was een poosje gehuld in nevelen en regen en ook nog harde wind (afgewaaide daken op het nieuws), terwijl wij heerlijk zonnig weer hadden. Wij waren ook het enige heldere puntje op de kaart bij de kiwi weermanTristan trouwens is verzot op de vrucht kiwi, maar de verwarring is groot getuige zijn uitspraak in het volgende gesprekje:
T: Ik begrijp er niks van dat kiwi zo lekker is.
Papa: Waarom dan niet?
T: Nou met die lange snavel enzo.
We zijn er maar niet aan begonnen te vermelden dat NZ-ers zich ook kiwi's noemen want dan is het chaos in zn hoofd, vrees ik.
Een hoogtepunt van de Bay of Islands was het bezoek aan het terrein van Waitingi waar het gelijknamige verdrag ondertekend is door 40 aanwezige Maori opperhoofden en in het bijzijn van wat Engels hoog volk. Deze ondertekening wordt beschouwd als het startpunt van het huidige Nieuw Zeeland en is heilige grond. Dat merk je ook aan de indrukwekkende stilte bij het NZ-se publiek bij de introducerende film in het visitor centre, Je kan echt wel iets van ontroering bij deze mensen voelen en ik moet zeggen dat ik zelf ook onder de indruk was. Wat ook opvalt is de betrokkenheid van de Maori bij alle ceremonies en de hele samenleving. Met veel respect voor hun geschiedenis bij de Engelse indringers ondanks dat er natuurlijk best veel problemen zijn bij de Maori bevolking en er ook de nodige protesten zijn, is dit wel iets wat een schril contrast vormt met de houding van bijv. Nederland tov Indonesie, die nog steeds behoorlijk beschamend is in alle nog steeds aanwezige ontkenning en lage prioritering in onderwijs.
De stting van het hele terrein was fantastisch met een reusachtige mast met de 2 vlaggen van de bloedgroepen in de samenleving en de huidige nationale vlag op de plek van de daadwerkelijke ondertekening.
Daarnaast ook het prachtige Maori meeting house, een plek waar eenieder samensmelt met zijn/haar omgeving.
Nog een prachtige wandeling gemaakt langs de kustlijn door tropisch regenwoudgebied waar we ook nog wat vogels gespot hebben waarvan sommige in nesten op zeer korte afstand.
Ook weer een bootje gepakt naar het plaatsje Russell, dat nog rustiger is dan Paihia en waar ik best mijn bejaarde jaren wil doorbrengen als ik niks meer kan door de hernia's en moeten een woord is dat niet meer bestaat bij gebrek aan jachtige behoeften.
En dan niet te vergeten het wereldberoemde openbaar toilet in Kawakawa van Hundertwasser, een kunstenaar. Dit toilet is een kunstwerk met vermelding in de footprint en op officiele bewegwijzering. En nog in gebruik ook!
Verder heerlijk geluierd, wat rondgereden in de omgeving, gezwommen en gewandeld. Erreg prettig ende aangenaam.
Na Wairoa een aantal dagen doorgebracht in Rotorua centraal op North Island gelegen en wereldberoemd vanwege de vulkanische activiteit in de bodem. Hier begon het NZ toerisme in het begin van de vorige eeuw. Dankzij een aanbieding op de bijzonder handige boekingssite Wotif kregen we hier bijna een hele woning voor onszelf met een binnenplaatsje met een groot spa bad half in de open lucht. Heeeerrrrrlijk!
Hoogtepunt was het bezoek aan een speciaal gebied waar een wandelroute gelopen kan worden met allerlei markante plaatsen daar door de vulkanische natuur neergelegd voor ons om van te genieten. Het begon met een enigszins potsierlijke voorstelling (een enorme toeristenhype) van een geiser die elke dag om 10.15 u. tot activiteit wordt aangespoord door toevoeging van kiwi-dreft. Tientallen toeristen zitten vanaf half 10 braaf klaar in blijde verwachting van een coole gebeurtenis. Dan komt er rond 10 over 10 een opperstalmeester (maar dan zonder hoge hoed maar met microfoon) en die houdt een inleidend praatje en hanteert de dreft fles. Wat er dan gebeurt is dan toch echt wel spectaculair. Metershoog schiet het water de lucht in na wat introducerend geborrel. Dit alles was ontdekt door wat gevangenen uit een naburig strafkamp die hun kleren in heet water wilden wassen en wat zeep aan het water toevoegden. Vervolgens schrokken zij zich een hoedje toen het water de lucht in spoot en spoten zij op hun beurt de naburige struiken in om hun hart wat rust te gunnen. Daar zit je dan als stoere moordenaar/verkrachter/treinovervaller in een bosje helmgras met knipperende angstoogjes.
Het terrein is verder ook behoorlijk spectaculair met poelen kokend en borrelend water en modder en schitterende kleurformaties in het water door allerlei stoffen in de bodem.
De Coromandel sloegen we over vanwege slechte weersvoorpellingen en we besloten naar de Bay of Islands in het hoge noorden te vertrekken.
Eerst een tussenstop in Auckland wat gewoon weer een hele grote drukke stad was (niet onaangenaam) en waar we in een ontzettend gezellige heerlijke pizzeria in een zijstraat van Queen Street (DE straat van Auckland) gegeten hebben.
En nu net dan weer terug in Auckland van een heerlijk 5 daags verblijf in Paihia in de Bay of Islands. Heerlijk weer, rust en een zeer aangenaam hotel. Wat wil een mens nog meer?
Vwb het weer hebben we echt geluk, want de rest van North Island was een poosje gehuld in nevelen en regen en ook nog harde wind (afgewaaide daken op het nieuws), terwijl wij heerlijk zonnig weer hadden. Wij waren ook het enige heldere puntje op de kaart bij de kiwi weermanTristan trouwens is verzot op de vrucht kiwi, maar de verwarring is groot getuige zijn uitspraak in het volgende gesprekje:
T: Ik begrijp er niks van dat kiwi zo lekker is.
Papa: Waarom dan niet?
T: Nou met die lange snavel enzo.
We zijn er maar niet aan begonnen te vermelden dat NZ-ers zich ook kiwi's noemen want dan is het chaos in zn hoofd, vrees ik.
Een hoogtepunt van de Bay of Islands was het bezoek aan het terrein van Waitingi waar het gelijknamige verdrag ondertekend is door 40 aanwezige Maori opperhoofden en in het bijzijn van wat Engels hoog volk. Deze ondertekening wordt beschouwd als het startpunt van het huidige Nieuw Zeeland en is heilige grond. Dat merk je ook aan de indrukwekkende stilte bij het NZ-se publiek bij de introducerende film in het visitor centre, Je kan echt wel iets van ontroering bij deze mensen voelen en ik moet zeggen dat ik zelf ook onder de indruk was. Wat ook opvalt is de betrokkenheid van de Maori bij alle ceremonies en de hele samenleving. Met veel respect voor hun geschiedenis bij de Engelse indringers ondanks dat er natuurlijk best veel problemen zijn bij de Maori bevolking en er ook de nodige protesten zijn, is dit wel iets wat een schril contrast vormt met de houding van bijv. Nederland tov Indonesie, die nog steeds behoorlijk beschamend is in alle nog steeds aanwezige ontkenning en lage prioritering in onderwijs.
De stting van het hele terrein was fantastisch met een reusachtige mast met de 2 vlaggen van de bloedgroepen in de samenleving en de huidige nationale vlag op de plek van de daadwerkelijke ondertekening.
Daarnaast ook het prachtige Maori meeting house, een plek waar eenieder samensmelt met zijn/haar omgeving.
Nog een prachtige wandeling gemaakt langs de kustlijn door tropisch regenwoudgebied waar we ook nog wat vogels gespot hebben waarvan sommige in nesten op zeer korte afstand.
Ook weer een bootje gepakt naar het plaatsje Russell, dat nog rustiger is dan Paihia en waar ik best mijn bejaarde jaren wil doorbrengen als ik niks meer kan door de hernia's en moeten een woord is dat niet meer bestaat bij gebrek aan jachtige behoeften.
En dan niet te vergeten het wereldberoemde openbaar toilet in Kawakawa van Hundertwasser, een kunstenaar. Dit toilet is een kunstwerk met vermelding in de footprint en op officiele bewegwijzering. En nog in gebruik ook!
Verder heerlijk geluierd, wat rondgereden in de omgeving, gezwommen en gewandeld. Erreg prettig ende aangenaam.
-
07 Maart 2012 - 10:56
Sander:
Ik ben in gedachte weer helemaal terug in Nieuw Zeeland. Wij hadden precies dezelfde ervaring over Nieuwe Zeeland en hun bewoners. Wij waren ook onder de indruk van de Maori’s totdat ze met truttige balletjes aan touwtjes gingen dansen. Hoe vervaarlijk ze er ook bij keken echt serieus konden we ze daarna niet meer nemen. Op onze wereldreis hadden we maar van èèn plek het idee dat we er ons zouden willen vestigen. Goed dat we het toch niet gedaan hebben want het bleek op een trampoline te zijn gebouwd (Christchurch). Maar als goed alternatief wil ik op latere leeftijd wel je buurman worden in het prachtige plaatsje Russell. Julia is net voor het eerst op wintersport geweest en heeft daar een innige band opgebouwd met een Pinguïn van 2 meter. Ik vrees nu al voor waar ze later mee thuiskomt. Met m’n vader naar Ajax Roda geweest. Hartstikke leuk en een goed resultaat. (Tegenover het Hundertwasser toilet was ook nog een zeer vaag kunstenaarsproject in aanbouw Gezien? Toen wij er waren stond ook het prachtige stationnetje/restaurantje van Kawakawa te koop.) -
07 Maart 2012 - 11:14
Ien, Sas En Tristan Wunderlich:
Hoop dat die pinguin niet maatgevend is voor latere partnerkeuze want Tristan is ook helemaal dol op pinguins.
Vwb die Maori, daarom wil ik ook nooit naar dat soort culturele dansfestijnen waarbij je zgn een insidelook in de inheemse bevolking krijgt. Die look wil ik niet! nooit niet! Stelt altijd teleur. Want wees eerlijk, het is gewoon de boerenklompendans op zn Maori.
Dat project is denken we geculmineerd in een grote muurschildering, maar ik ben helaas vergeten daarvan een foto te maken.
Dat stationnetje is verkocht (of niet) maar is niet veranderd denk ik.
Wat leuk dat je met je pa naar Ajax geweest bent. Qua resultaat gaat het weer ff wat beter, maar het spel is nog niet goed geloof ik.
En Sulejmani wil weer eens lekker op een lange vakantie las ik net. Watjes zijn het!
Groeten aan iedereen in ons dierbare Leiden. -
07 Maart 2012 - 15:20
Yo:
waanzinnige foto's mooi hoor -
09 Maart 2012 - 18:35
Erwin:
Fantastische foto's en daardoor begrijp ik ook wel dat jullie zo genoten hebben!! Ik denk echter dat Indonesië net zo indrukwekkend zal worden!! Samen met je moeder 'terug naar je roots'. Dat alleen is toch al fantastisch!! Geniet ervan!! Ik kijk al uit naar je verhalen en aanwezigheid op de werkvloer! Tot over een maand! Lieve groet Erwin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
