Het besef komt als het werk gaat

De eerste vrije dag en ik zit alweer achter de laptop. Gisteren veel warme woorden gehoord op de afscheidsborrel die ik kreeg. Deed me heel goed na alle ellende van de afgelopen 4 jaar.
Na de borrel, toen ik op het perron stond en de trein langzaam het station kwam binnenrijden, besefte ik pas echt wat we gaan doen. Gelukzaligheid alom!
Maar deze ontspanning heden is geboren uit stress van de afgelopen dagen. Een niet nader te noemen persoon I N E K E die zich ontfermde gisternacht over het aanschaffen der laatste noodzakelijkste tickets verhoogde onze voorpret door enige elementen van spanning en ZZZZZENZZZZAATZIE toe te voegen GRRR! Bij het boeken van het ticket van Auckland naar Jakarta voor 8 maart, kreeg zij een errormelding, waarna zij niet cool en relekst, zoals coole ik zou reageren, handelde. Neeeeheee tuuuuurlijk niet. Zij ontwikkelde daarentegen enige schuimkragen rond haar mond, haar haar begon spontaan naar het plafond te reiken en briesend van woede greep zij een pook van de haard die wij niet hebben om vervolgens minutenlang op de enter-knop te hengsten terwijl zij krijste: BOEKEN BITCH! BOEKEN BITCH!
Ik draaf weer lichtelijk door, merk ik. Maar goed, enige tijd later hadden we 2 dezelfde reizen geboekt. Heeft ongeveer een dag geduurd voordat eea gecorrigeerd was.
Nu wordt er van ons huis een grote kerst-kattenstal gemaakt maw er worden enige tonnen kattengrind binnengesjouwd. Kortom, alles wordt in gereedheid gebracht. We gaan nu echt bijna. Heerlijk.