Indonesia sayah
Door: Ien, Sas en Tristan
Blijf op de hoogte en volg Ien, Sas en Tristan
19 Maart 2012 | Indonesië, Jogjakarta
Het bezoek aan het kamp dreunt nog na in mijn hoofd, als we de volgende dag iets minder vroeg opstaan dan normaal om de rest van de reis door te spreken en Sar te ontmoeten om te onderhandelen over het transport met zijn taxi. Zijn taxi is een groot woord want bijna geen enkele chauffeur heeft een eigen taxi. Rully vertelde al dat van de 750.000 rupiah die hij ons berekende hij 300.000 aan de baas moest afstaan en nog eens 300.000 kwijt was aan benzine. Bensin mahal ya...
Zo'n onderhandeling is hier heel anders dan in Nederland, waar je het liefst zo snel mogelijk tot zaken komt en als je overeenstemming hebt bereikt gauw weer afscheid neemt, want de volgende afspraak wacht. Hier niet. Hier praat je eerst over de anak anak en het weer en het verband om mijn enkel (mosquitos bijten hier hardnekkig) en dan ga je voorzichtig in verschillende etappes over zaken beginnen. Mijn moeder vanuit haar afkomst en Ien en ik vanuit ervaring zijn al gepokt en gemazeld in het vak dus dat gaat altijd goed. Moeders begint het gesprek in bahasa en ik geef meestal de klap op de hamer. Tussendoor versta ik ongeveer de helft, strooi wat Engels gemengd met wat Indonesische woorden er doorheen, Ien vraagt wat er gezegd is en geeft wat commentaar mbt waar we aan moeten denken vwb Tristan. En dan laten we hem een prijs noemen. Daarna altijd proberen of we diskon kunnen krijgen en meestal lukt dat.
Dit keer had Sar zn broer meegenomen, omdat die ons verder gaat rijden. Ondertussen nam Sar Tristan mee op de motor (zonder helm, slecht voor ons hart) en dat is natuurlijk weer een feest voor die kleine.
We worden morgen verder gereden naar Malang en daar overnachten we 2 nachtjes ofzo (lekker een wat koeler klimaat) en daarna naar Surabaya (hot hot hot!).We worden vanaf daar zelfs weer verder gebracht naar Bali waar we lekker gaan relaxen, voordat we de laatste 2 nachten weer in Jakarta doorbrengen om op het vliegtuig te stappen.
Gisteren hebben we het paleis van de raja (koning) bezocht en ik had natuurlijk weer een t-shirt zonder mouwen aan. De tattoos op mijn bovenarm waren goed zichtbaar en dat is natuurlijk niet de bedoeling in zo'n heiligdom. Ik moest dus een t-shirt huren (!) om aldus mouwen te creeren. Ik stikte natuurlijk de moord met 2 t-shirts aan, maar goed, je moet er wat voor overhebben om van cultuur te proeven. Lijden voor een hoger doel is hetzelfde als genieten zeg maar.
Daarna ordinair geshopt in een grote moderne mall aan de Jalan Malioboro, want ook dat schijnt vakantie te zijn. Vooral als je met 2 vrouwen op stap bent... Leuk was dat het eettentje (Rumah makan Cirebon) er nog steeds was. 15 jaar geleden had ik daar elke dag gegeten toen we hier een volle week doorbrachten en ook de wc perikelen daarna kwamen me weer bekend voor.
Wat prettig aandoet is dat we hier niet elke dag om 5 uur gewekt worden door een baardige ome Koos, die ons tot bidden wil doen bewegen.
Ik herinner me een verblijf in Salak, een dorpje in de bergen in de buurt van Bogor, waar twee baarden meerdere keren per dag zeer prominent op bezoek kwamen.Klokslag half 7 's avonds begon het hoor.
Een half uur lang op zeurderige roddeltoon door die mic blaten.
Baard 1 vanaf minaret A:
Ja en dan nog even over die eikel van hiernaast. Jullie begrijpen toch wel dat hij niet in de echte Allah gelooft he. Ik bedoel zo'n mannetje met een mijter en staf en zwarte pieten is natuurlijk niet de echte. Ik daarentegen sta op goede voet met Allah en daarom moeten jullie mij geld geven. Veel geld. Anders zorg ik ervoor dat jullie je de rest van je leven verslikken in die rijstwafels in sambal gedoopt en dat wil je liever niet. Daarbij wisten jullie dat de dochter van die oetlul hiernaast een pukkel op haar bil heeft ter grootte van een flinke telor bebek (eende-ei)? Hij probeert haar constant aan jullie zonen te slijten maar trap er niet in. En blablabla.
Baard 2 vanaf minaret B:
Jodokus van hiernaast denkt grappig te zijn, maar weten jullie wat hij met dat geld doet wat jullie uit je mond sparen? Gokken!
Daarbij dat wijf van hem, ja met die pukkel op haar bil ja, gebruikt Lassi toverrijst voor de nasi goreng.En dachten jullie dat die ontaarde bastaard van een zoon van hem echt studeert? Hahahaaaargh uche kuch....sorry zeg, ik verslikte me in mn rijstwafel. In overheerlijke sambal gedooprt. Maar die zoon dus speelt gewoon de hoer in 1 of andere achterbuurt in Jakarta. En blablabla.
Dat ging maar door en ging naar door. Blij dat ik dat nu niet hoef mee te maken.
Vandaag gaan we lekker zwemmen met die kleine en natuurlijk ook weer shoppen in die mall. Gisteravond, toen we uit de mall wilden stappen kwam er opeens een enorme tropische stortbui naar beneden en ongelooflijk hoe die mannetjes daar dan onmiddellijk op inspelen. Ze staan meteen met een parapu bij de uitgang om je naar de taxi te begeleiden, natuurlijk tegen een sommetje rupiah's. Eigenlijk heb je daar dan best respect voor.
Enkele uren daarvoor was er een schitterende optocht over de Malioboro en ongelooflijk, maar veel beter gestructureerd dan de 3 Oktober optocht in Leiden met haar beruchte gaten van een half uur tussendoor. Hier niet hoor en dat voor zo'n rommelig land. Mijn moeder zei dat het een optocht was ihkv tolerantie tussen de verschillende bevolkingsgroepen (hartverwarmend he Wilders?) maar volgens mij was het gezien die stortbui van een paar uur later gewoon een ouderwetse regendans.
Maar wat is het hier toch genieten.
Zo'n onderhandeling is hier heel anders dan in Nederland, waar je het liefst zo snel mogelijk tot zaken komt en als je overeenstemming hebt bereikt gauw weer afscheid neemt, want de volgende afspraak wacht. Hier niet. Hier praat je eerst over de anak anak en het weer en het verband om mijn enkel (mosquitos bijten hier hardnekkig) en dan ga je voorzichtig in verschillende etappes over zaken beginnen. Mijn moeder vanuit haar afkomst en Ien en ik vanuit ervaring zijn al gepokt en gemazeld in het vak dus dat gaat altijd goed. Moeders begint het gesprek in bahasa en ik geef meestal de klap op de hamer. Tussendoor versta ik ongeveer de helft, strooi wat Engels gemengd met wat Indonesische woorden er doorheen, Ien vraagt wat er gezegd is en geeft wat commentaar mbt waar we aan moeten denken vwb Tristan. En dan laten we hem een prijs noemen. Daarna altijd proberen of we diskon kunnen krijgen en meestal lukt dat.
Dit keer had Sar zn broer meegenomen, omdat die ons verder gaat rijden. Ondertussen nam Sar Tristan mee op de motor (zonder helm, slecht voor ons hart) en dat is natuurlijk weer een feest voor die kleine.
We worden morgen verder gereden naar Malang en daar overnachten we 2 nachtjes ofzo (lekker een wat koeler klimaat) en daarna naar Surabaya (hot hot hot!).We worden vanaf daar zelfs weer verder gebracht naar Bali waar we lekker gaan relaxen, voordat we de laatste 2 nachten weer in Jakarta doorbrengen om op het vliegtuig te stappen.
Gisteren hebben we het paleis van de raja (koning) bezocht en ik had natuurlijk weer een t-shirt zonder mouwen aan. De tattoos op mijn bovenarm waren goed zichtbaar en dat is natuurlijk niet de bedoeling in zo'n heiligdom. Ik moest dus een t-shirt huren (!) om aldus mouwen te creeren. Ik stikte natuurlijk de moord met 2 t-shirts aan, maar goed, je moet er wat voor overhebben om van cultuur te proeven. Lijden voor een hoger doel is hetzelfde als genieten zeg maar.
Daarna ordinair geshopt in een grote moderne mall aan de Jalan Malioboro, want ook dat schijnt vakantie te zijn. Vooral als je met 2 vrouwen op stap bent... Leuk was dat het eettentje (Rumah makan Cirebon) er nog steeds was. 15 jaar geleden had ik daar elke dag gegeten toen we hier een volle week doorbrachten en ook de wc perikelen daarna kwamen me weer bekend voor.
Wat prettig aandoet is dat we hier niet elke dag om 5 uur gewekt worden door een baardige ome Koos, die ons tot bidden wil doen bewegen.
Ik herinner me een verblijf in Salak, een dorpje in de bergen in de buurt van Bogor, waar twee baarden meerdere keren per dag zeer prominent op bezoek kwamen.Klokslag half 7 's avonds begon het hoor.
Een half uur lang op zeurderige roddeltoon door die mic blaten.
Baard 1 vanaf minaret A:
Ja en dan nog even over die eikel van hiernaast. Jullie begrijpen toch wel dat hij niet in de echte Allah gelooft he. Ik bedoel zo'n mannetje met een mijter en staf en zwarte pieten is natuurlijk niet de echte. Ik daarentegen sta op goede voet met Allah en daarom moeten jullie mij geld geven. Veel geld. Anders zorg ik ervoor dat jullie je de rest van je leven verslikken in die rijstwafels in sambal gedoopt en dat wil je liever niet. Daarbij wisten jullie dat de dochter van die oetlul hiernaast een pukkel op haar bil heeft ter grootte van een flinke telor bebek (eende-ei)? Hij probeert haar constant aan jullie zonen te slijten maar trap er niet in. En blablabla.
Baard 2 vanaf minaret B:
Jodokus van hiernaast denkt grappig te zijn, maar weten jullie wat hij met dat geld doet wat jullie uit je mond sparen? Gokken!
Daarbij dat wijf van hem, ja met die pukkel op haar bil ja, gebruikt Lassi toverrijst voor de nasi goreng.En dachten jullie dat die ontaarde bastaard van een zoon van hem echt studeert? Hahahaaaargh uche kuch....sorry zeg, ik verslikte me in mn rijstwafel. In overheerlijke sambal gedooprt. Maar die zoon dus speelt gewoon de hoer in 1 of andere achterbuurt in Jakarta. En blablabla.
Dat ging maar door en ging naar door. Blij dat ik dat nu niet hoef mee te maken.
Vandaag gaan we lekker zwemmen met die kleine en natuurlijk ook weer shoppen in die mall. Gisteravond, toen we uit de mall wilden stappen kwam er opeens een enorme tropische stortbui naar beneden en ongelooflijk hoe die mannetjes daar dan onmiddellijk op inspelen. Ze staan meteen met een parapu bij de uitgang om je naar de taxi te begeleiden, natuurlijk tegen een sommetje rupiah's. Eigenlijk heb je daar dan best respect voor.
Enkele uren daarvoor was er een schitterende optocht over de Malioboro en ongelooflijk, maar veel beter gestructureerd dan de 3 Oktober optocht in Leiden met haar beruchte gaten van een half uur tussendoor. Hier niet hoor en dat voor zo'n rommelig land. Mijn moeder zei dat het een optocht was ihkv tolerantie tussen de verschillende bevolkingsgroepen (hartverwarmend he Wilders?) maar volgens mij was het gezien die stortbui van een paar uur later gewoon een ouderwetse regendans.
Maar wat is het hier toch genieten.
-
19 Maart 2012 - 07:51
Yolanda Reisner:
Goh Malang had mijn oma een hotel wat leuk, en Soerabaya hebben mijn ouders ook gewoond. Wat gaat het allemaal snel. Geniet er nog maar van Ien, ALL4 -
19 Maart 2012 - 08:50
Ellen (de Buuf):
Hallo buurtjes!
Wat onwijs leuk om jullie verhalen te lezen en wat een mooie foto's!!
Geniet nog lekker met z'n alle!
Groetjes van ons :) -
19 Maart 2012 - 21:47
Sander:
Dengan senang hati kita membaca laporan hanya disayangkan bahwa tidak ada gambar baru. Ajax mungkin juara. Sarpong sepak bola pada NAC dan dia melakukannya dengan baik.
(Lijkt mij duidelijk al zal het mogelijk het verkeerde dialect zijn of zelfs de verkeerde taal) -
22 Maart 2012 - 13:30
Ien, Sas En Tristan Wunderlich:
@ Sander: foto's zijn er binnenkort weer, maar Indonesie is geen all over wiffi land dus het is af en toe even behelpen. Ajax echt ongelooflijk maar even afwachten wat er zondag gebeurt. Jammer dat die lampies net weer vertrouwen hebben getankt tegen Heerenveen. Fijn dat je grote vriend Sarpong weer onderdak heeft. Hebben een hele vermoeiende dag achter de rug met weer veel emotie, dus ik neem weer ff een biertje op je. Selamat minum! -
22 Maart 2012 - 14:14
Ien, Sas En Tristan Wunderlich:
@ Yolanda: Wat ontzettend leuk dat je ons zo intensief volgt. Het is af en toe een glijbaan van emoties, maar wel ontzettend mooi. Nog veel leesplezier! -
25 Maart 2012 - 17:57
Yolanda Reisner:
zelfs als ik het lees voel ik de emoties. Echt een reis van herkenning, voor mij dan. Geweldig.
Geniet nog van de laatste dagen, voordat je weer in het saaie hollanda terugkomt.
Den Haag Klappertaart dat doet het 'm, humor.
En Ien in sarong, wie had dat ooit gedacht ha ha. Leuk.
Mooi om jullie als liefdevol gezin te zien. -
02 April 2012 - 13:19
Yolanda Reisner:
Wat ruikt die Durian he, om nooit te vergeten ha ha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
